พฤติกรรมอันน่ารังเกียจของนาลกูวระและมณิครีวะ

นาลกูรวะและมณิครีวะ บุตรของกุเวร เป็นผู้จงรักภักดีต่อองค์พระศิวะ ทั้งสองคนมีฐานะมั่งคั่งแต่มีนิสัยสำรวยสุรุ่ยสุร่าย ชอบเที่ยวเตร่สำมะเลเทเมา ขาดสติยับยั้งชั่งคิด มีอยู่วันหนึ่ง ก็ถึงกับไปเปลือยกายเล่นน้ำอยู่กับผู้หญิงโดยไม่ละอายแก่ใจ

ท่านนารทมุนีเดินทางผ่านมาทางนั้นพอดี แต่เพราะความเย่อหยิ่งจองหองในเกียรติยศและความร่ำรวยมั่งคั่ง แม้ทั้งสองคนจะแลเห็นท่านนารทมุนีเดินมา ก็ยังไม่นึกละอายแก่ใจ ซ้ำร้ายไม่ยอมขึ้นจากน้ำมาสวมใส่เสื้อผ้าให้เป็นที่เรียบร้อย ยังคงเปลือยกายแช่อยู่ในน้ำต่อไป

ก็เพราะความร่ำรวยและความเย่อหยิ่งในเกียรติยศนั่นเอง ทำให้คนทั้งสองขาดสำนึกว่าอะไรบังควรและอะไรไม่บังควร ธรรมชาติของคนในโลกมนุษย์ก็จะเป็นอย่างนี้กันทั้งนั้น คือเมื่อยามมีฐานะร่ำรวยมีเกียรติยศมีบารมีมากๆแล้ว ก็มักจะไร้มารยาท ไม่สนใจใยดีผู้อื่น ดูเอาเองก็แล้วกัน แม้จะเป็นถึงบุคคลสำคัญยิ่งอย่างท่านนารทมุนี ทั้งสองคนก็มิได้ให้ความสำคัญแม้แต่น้อย คนที่หลงลืมตัวขนาดลบหลู่เกียรติผู้ภักดีต่อพระกฤษณะได้เช่นนี้ จะเข็ดหลาบได้ก็ต่อเมื่อได้ถูกลงโทษทัณฑ์ ให้กลับไปมีฐานะยากจนคนแค้นเหมือนเดิมแล้วเท่านั้น

ว่ากันว่า เราสามารถสอนคนจนๆให้เข้าใจได้ง่ายว่า อันเกียรติภูมิที่เกิดจากฐานะอันมั่งคั่งในโลกนี้เป็นสิ่งที่ไม่ยั่งยืน แต่สำหรับคนกับคนที่ร่ำรวยนั้น เราจะไม่สามารถสอนให้เขาเข้าใจเช่นว่าได้

ดังนั้น ท่านนารทมุนีไม่ต้องการให้ผู้ใดถือเอาเป็นเยี่ยงอย่างสืบต่อไป จึงได้สาปนาลกูรวะและมณิครีวะ ให้กลายเป็นต้นไม้ ซึ่งเป็นการลงโทษทัณฑ์ที่สาสมกับความผิดแล้ว

แต่ด้วยเหตุที่พระกฤษณะมีแต่ความเมตตาปรานี ถึงแม้ว่าคนทั้งสองจะถูกลงโทษทัณฑ์ไปแล้ว แต่กระนั้นก็ยังมีความโชคดีพอจะมีโอกาสได้พบกับองค์จอมเทพกฤษณะได้ เพราะการลงโทษโดย ไวษณวะ(ผู้นับถือพระวิษณู) มิใช่การลงโทษที่แท้จริง หากแต่เป็นการแสดงออกถึงความเมตตาปรานีในอีกรูปแบบหนึ่ง

ด้วยอานุภาพคำสาปของท่านเทพนารทมุนี ทั้งนาลกูรวะ และมณิครีวะ ก็ได้กลายร่างจากมนุษย์เป็นต้นไม้ ไปอยู่ที่สนามหญ้าหน้าบ้านของนางยโศทา และนันทมหาราชา(บิดามารดาของพระกฤษณะ) เพื่อรอโอกาสพบกับพระกฤษณะ ซึ่งกาลต่อมาก็ปรากฏว่า พระกฤษณะได้สนองความปรารถนาของผู้จงรักภักดี ด้วยการไปถอนต้นไม้ “ยม” และต้นไม้ “อรชุน” ทั้งคู่นี้

เมื่อนาลกูวระและมณิครวะ ถูกพระกฤษณะช่วยเหลือปลดเปลื้องให้พ้นคำสาปในอีกร้อยปีต่อมานั้น ปรากฏว่าจิตของคนทั้งสองที่ได้กลายร่างจากต้นไม้เป็นมนุษย์ดังเดิม ได้กลับกลายมาเป็นจิตที่บริสุทธิ์ผุดผ่องดังเดิม ทั้งสองจึงได้สวดสรรเสริญคุณของพระกฤษณะ

หลังจากที่มีโอกาสได้พบกับพระกฤษณะแล้ว นาลกูวระและมณิครีวะก็เข้าใจในความกรุณาปรานีของท่านนารทมุนี และก็มีความรู้สึกว่าตนเป็นหนี้บุญคุณ จึงได้แสดงความขอบคุณ และเมื่อแสดงความเคารพด้วยการเดินประทักษิณ(เวียนขวา) รอบพระกฤษณะแล้ว คนทั้งสองก็ได้เดินทางกลับไปยังสถานพำนักของตนๆ.

แหล่งข้อมูลภาพ